Ulaşmaz

sokak papatyasý olmaný istiyorum
çocukluðumun yarýsý yani
yaðmur yüklü bulutlardan saklanýrken
ansýzýn gece yarýsý...

hastalýklý bir temmuz
trenler uzak çýðlýklý
zeytin ekmek yorgunuyum
iðde kokularýnýn arasýndaki
o ince o en ay ýþýklý düþ
o büsbütün o çelimsiz gülüþ
o tamamen senin güzelliðin
bana en yumuþak
bana en vefalý omuz...

hasta yataðýmda
saç diplerimdeki kahýrlý sýzýyý
avuçlarýnýn arasýndaki
portakallý kurabiyenin
yanýk tatlý kokusunda unuturdum...

kestane bakýþlarýndan öpmek istediðimde
buz gibi parmaklarýný tutmalýyým
akan kanýna verdiðim ýsý
ulaþmaz mý ki gözlerine?...

þimdi sokaklar gene daracýk soðuk
soba borularý gene uzanýyor
çamurlu yollara pencerelerden
gene dünyanýn derdi
gene kendini unutmak sancýsý
sözüm ona her akþam ölmeye yatmak
ayrýlýk sýkýsý...

teneke kutularda domates fideleri
küçük kardeþlerim gibilerdi
ve isim þehir oynamak bahanesiyle
çocuk aþklar yaþanmýyor artýk
þimdi bütün isimler senin ismin
bütün þehirlerde sensin en yaman sensizlik
ve anca anýmsadýðýmýz son istop oyunumuzda
hayattý topu eline alan
düþlerimizden vurulduðumuz...





kaðan iþçen...
Sosyal Medyada Paylaşın: