Aşk Çarmıhında Yunmak

Çarmýha gerilmiþ duygularýn,
Ýzdüþümü,
Ruhuma günah yansýmalarý,
Ney sesinde duyulan nefeslerin,
Yunmuþluðuna hasret,
Ümmül kitap üstüne yemin etmedim;
Ama yalnýz seni bildim.
Aya yansýyan sularýn girdabýnda,
Gecenin çýplak ruhuna
Giydirilmiþ karanlýklarda,
Yüreðimin orta yerine batan kýymýða
Aþk dediler...
Çýkarýp atamadým seni.
Ümmül kitap üstüne yemin etmeden,
Yýldýzlarýn ,
Gözelere yansýyan yalnýzlýðýný
Paylaþtým sularla.
Yalnýzlýðýn yaralý yelesine tutunup,
Gözlerinin efsanesini okudum.
Hayalimde saçlarýndan aþk sadaðý dokudum.
Kirpiklerini doldurdum sadaða.
Salma salmadan,
Bila meccani,
Seni ve kirpiklerini taþýdým,
En uzak iklimlere.
Çöl gecelerinde kum tanelerine,
Gizini anlattým ellerinin.
El aldým sevda þeyhinden,
En sâdýk mürit oldum.
Gün yaktý su ýslattý,
Yokluðu kuþandým,
Varlýkta dondum.
Çarmýhýn gölgesine sýðýnmadan,
Ümmül kitap üstüne yemin etmeden
Neye üflenen nefeslerin,
Yunmuþluðuna hasret,
Yalnýz seni sevmeyi sevdim.
Varý var edenin varlýðýnda,
Kayboldum…
Ankara,03.10.2007



.




Sosyal Medyada Paylaşın: