Öyle yaðmur birden bastýrýnca sýðýnmýþtým, Nerden bilebilirdim ki? Balkonuna çýkýp silkelemeseydin o örtüyü, Görmeyecektim seni. Oysaki tanýmadýn beni, Öyle ya yüzüm týraþlý. Bilmiyorsun tabi, Ýþe baþladým bir mecmuada. Patron týraþ olun kravat takýn diyor. Bir þair (bozmasý) týraþ olmaz dedimse de. Dinletemedim. Adam gibi bir iþin olsun derdin hep. Ýþim oldu da, adam olamadým pek! Öyle ya, tepemdeki balkonda deðil de, Yanýmda olurdun hep. Þimdi týraþ deðil teni acýtan, Ateþ deðdirsen de almaz ya hani, neyse. Her bir yanýna izlerini býraktýðýn bu evde, Sensizliðin dayanýlmaz aðýrlýðý. Þimdi kapý çalsa, Sen gelsen.
Ocak 2012 Mehmet Koçal
Sosyal Medyada Paylaşın:
koçal Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.