Babam
Sýrtýmý yasladým bir ulu daða,
Huzurla doldurdun içimi babam…
Sevginle getirdin beni bu çaða,
Baðladýn kendine kalbimi babam…
Adým bile yokken bana can oldun,
Varlýðýma sebep yine sen oldun,
Damarýma kan, vücuduma ten oldun,
Seninle bilirim kendimi babam…
Tek güvencem sensin, yüce daðýmsýn,
Ýçimi kaplayan sevgi baðýmsýn,
Ne zaman istesem dert ortaðýmsýn,
Hep sana dökerim derdimi babam…
Bir kere sevmiþim baþka sevemem,
Senin olan kalbi ele veremem,
Saray olsa saray ona giremem,
Kalbine kurmuþum evimi babam…
Nasýl desem, bilmem nasýl anlatsam,
Kalbim az geliyor nerde yaþatsam…
Mümkün olsa seni hücreme katsam,
Senden aldým senden kanýmý babam…
Þahan’ým bunlarý nasýl yazmasýn?
Dilerim bu aþký Rabb’im bozmasýn!
Allah’tan sonradýr, kimse kýzmasýn,
Oraya koymuþum yerini babam…
MEHMET ÞAHAN
04.10.2011-ÝSTANBUL
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.