Yaz tatilinin baþladýðý o ilk günlerde… Büyük bir telaþla gelirdik ilk vapura binmek için, Kartal ’daki iskelenin bekleme salonuna. Allah biliyor ya bu serüveni hiç sevmezdim.
Vapura binmeyi deðil ! Bursa otobüsünden yer kapmak için, Babamýn önden gitmesinden ve beni yalnýz býrakmasýndan. Annem ne kadar elimi tutsa da korkardým iþte. Ama, babamýn ön koltuklarý tutmasý bir o kadar hoþuma giderdi.
Öleli dört sene oluyor Rahmetlinin…Kim bilir? Belki yine, yer tutacaktýr bizim için. Gidiþi acý olsa da ,belki yine ön koltuklarý görünce sevinirim.
Tam iki saat sürerdi o zamanlar Yalova Bursa arasý.
Alacalý kadife koltuklarý olan, Hiçbir zaman fanlarýndan serin hava gelmeyen, Koltuklarý, teknolojisinden deðil belki ama, Kýrýk olduðu için tam yatan… Þimdilerin kesilip biçilip hamburgerci yapýlan otobüsleri.
Hep uyur kalýrdým annemle babamýn arasýnda. Dünyanýn en rahat yeri, Üretilmesi mümkün olmayan rahatlýktaki, Dünyanýn en güzel yataðý.
Uyandýðýmda baþka bir korku sarardý bedenimi. Ya! Bizden önce birisi valizlerimizi alýrsa?
Þimdilerde plaza var oralarda... Dýþý sývalý,yüksek,kemerli bir kapýdan girerdik, Eskiden yolcularýn kendilerini ve hayvanlarýný dinlendirdikleri , ‘’Han’’ denilen ve minibüslerin kalkýþ yeri olan yere.
Ayný modelde ama farklý renklerdeki minibüslerin içinden, Okumam olmadýðý halde ezberlediðim harfleri ile plakasýný arardým. Sonra O’nu görürdüm… Heybetli omuzlarýnda ya bir avcý yeleði,yada bir hýrka olurdu. Sonralarý öðrenmiþtim ; Bursa da ilk ehliyet alan adamlardan biri olduðunu, Sýrf þoför olabilmek için evden kaçtýðýný..Ne ideal ama! Annemler,arka koltuklardan birine otursalar da, Benim yerim belliydi,hep yanýnda otururdum. Sanki onunla özdeþleþmiþ mavi minibüsünü kullanýrken, Ellerini,ayaklarýný,tüm bedenini nasýl kullandýðýný dikkatle izlerdim. Birde ön konsoldaki,baþýnýzý iki yana salladýðýnýzda, Size göz kýrpan Japon kýz fotoðrafýna saplanýr kalýrdým bazen.
Köye vardýðýmýzda bir daha iþe çýkmazdý. Zaten bu kadar yormaya da gerek yoktu mavi minibüsü, Nede olsa mübarek topraklara götürüp getirmiþ, O kadar hatýrý vardý üzerinde.
Üç kýzdan sonra ilk erkek torundum hem. Güreþilecek, Çakýyla,þimdileri adýný unuttuðum bir ottan düdük yapmasý öðretilecek Çok iþi vardý çok… Ýslam ýn þartý kaç,imanýn þartlarý neler,kaç tane Ýlah var?
Sonra ... Ne olduysa birden? Mavi minibüs satýldý,han kapandýktan sonra.
Ben büyüdükçe heybeti gitti iri omuzlarýn.
Bursa Yalova arsý da zaten yarým saate düþtü.
Zaman denilen çýð,Onu da önüne kattý geçenlerde. Güle Güle dedecim… Güle güle. ‘’Mavi Minibüslü Adam’’ Ýnna Lillah ve Ýnna Ýleyhi raciun!
19.06.2006/ BURSA
Erkan Çevik
Sosyal Medyada Paylaşın:
bağımsıztürk Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.