ilmek ilmek sökülüyor ruhum bedenimden
bir sýkýntý içimde hükümdarlýk kuruyor
görünmez iki el sýkýyor sanki boðazýmý
gönül bahçemin aðaçlarý yaprak dökümünde
iç sesim dilleniyor bir anda
var gücüyle sesleniyor bana
sanký baþýmý avuçlarýna almýþ kýpýrdanamýyorum
kulaklarýmý çýnlatýrcasýna haykýrýyor
hayýr! deðilim inkarla kaçýyorum
ama beyin hücrelerim elinde
susmak bilmeden baðrýyor
özlüyorsun itiraf et özlüyorsun
olmuyor boðuluyorum nefesimi
gözlerimde eksilmeyen tebessümü
dilimden sevda þarkýlarýmý
çalmýþlar çalmýþlar iþte