/Makam-ý âli’den geldi bir kaç zât,
Köylünün içinde baþladý tezat./
On gün önce geldi, on yýllýk attý
Ben niye sakinam sözimi keko;
Köyi satmak için pusiya yattý
Parsele böldiler özimi keko.
Yýðýlmýþ buriya hýlý hýrhýzý
Bulmað keramettir haklý haksýzý
Ben de koniþmazsam dulý öksizi
Barnað kor çýðadýr gözimi keko.
Horýz olmaz geçse yüz sene, tavýk
Onlar gene horýz, biz gene tavýk
Heç yoðsa vermiþið yüz tene tavýk
Bekliyem veren yoð kazýmý keko.
Valla þaþýrmýþam gece, günimi
Her gün halay, sankim aða düðini
Yetti gayri dedim kýzdým o güni
Ben bilem çekmezken nazýmý keko.
Köy kuyusu yetmez kýçýn terine
Ne sor, ne ben fazla inem derine
Açmýþýð yarayý merhem yerine
Dökiyor ha bire tuzýmý keko.
Boynýz gökte, ayaðý deðmez yere
Aramýzda kalsýn bence kefere
Onlar geldi kalmadý bizde töre
Tanýmaz olmýþam kýzýmý keko.
Topladým köyliyi, köy meydanýna
Dedim; gel tükirað bunýn kanýna
Korýhýrlar kimse gelmez yanýma
Ben çalýp dinlerem sazýmý keko.
Deðerimiz artsýn pul etme beni
Durgýn gölem deþip sel etme beni
Yeter gayri fazla söletme beni
Bizim bý yazýmýz, yazý mý keko?.
11 NÝSAN 2002