yolun sonunda bir yaþlý çýnar aðýt yakar gibi yaprak döküyor topraða...
yapraðýna tutunmuþ bir divane savruluyor ötelerde...
çýnar kýþa üryan masallar okur gövdesinden çýnar kara kehribar kokulu suyuyla kendine sýðýnmýþ divaneye akar sessiz..
hem saðlam hem inatçýdýr ruhu boþluðu doldururken toprak renkli kozasý kendi içinde bilir zamansýzlýðý..
döner dolaþýr yaslanýr koca gövdeye divane bilmez içten içe kendini tükettiðini diker gözlerini yere kuru bir eli kaldýrýr gibi kaldýrýr yere düþmüþ yapraðý yüreðiyle..
çok uzaklarda bir aþýk nefesini tutar þad olur divane uzaklarda yanan ateþiyle..
08/01/2012 ödemiþ
Sosyal Medyada Paylaşın:
n.kaygısız Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.