Aşkın Kadar Ağla Ey Gönül...

Kime yandýn gönül döktün yaþlarý,
Kül eder kavurur yakar taþlarý.
Eritir içini o bakýþlarý,
Durma! Aþkýn kadar aðla ey gönül!..

Aþk gelince baþa yeller estirir,
Yemeden, içmeden nefes kestirir,
Kimseleri görmez, gönül küstürür,
Durma! Aþkýn kadar aðla ey gönül!..

Bacasýz odana ateþ düþünce,
Ateþin harýnda yürek piþince,
Gönül pýnarlarýn dolup taþýnca,
Durma! Aþkýn kadar aðla ey gönül!..

Sevmez diye hep çekersin korkuyu,
Yatamazsýn haram eder uykuyu,
Düþtüðün yer bil ki dipsiz kör kuyu,
Durma! Aþkýn kadar aðla ey gönül!..

Aþkýn ateþiyle taþtýn bir kere
Yüreðin oduyla piþtin bir kere,
Bu derdi baþýna açtýn bir kere,
Durma! Aþkýn kadar aðla ey gönül!..

Þahan derki bu derdine çare yok,
Olamadýn gönül bir kez nefsi tok!
Feryat etme boþuna bu kadar çok,
Durma! Aþkýn kadar aðla ey gönül!..

Sosyal Medyada Paylaşın: