Mahkumdu Hayat

Yoktu ki ilimi, bilmezdi fenni,
Acemi çýraða mahkûmdu hayat.
Zülüfler örgülü, yanakta beni
Aynaya, taraða mahkûmdu hayat.

Azýðý bulunmaz, boþ idi torba,
Dolunca kapardý eþkýya zorba.
Yoktu ki giyecek elbise, urba
Bir kara çarýða mahkûmdu hayat.

Tarlasý taþlýktý sürülmez derin,
Zorlu bir çileydi, sürün ha sürün!
Ne kadar iþlesen vermezdi ürün
Verimsiz topraða mahkûmdu hayat.

Ýþini görürdü dostla, yabanla,
Elinde nasýrý, yüzde çýbanla.
Tohumu ekerdi kara sabanla
Bir ilkel oraða mahkûmdu hayat.

Bu günden geride hayaller kaldý,
Hiç istemesek de olanlar oldu.
Doðalýn yerini yapaylar aldý
Bir ekþi eriðe mahkûmdu hayat.

Ýmkânsýz zamaný geri çevirmen,
Öðüttü her þeyi çaðdaþ deðirmen.
Elinde çorabý bir de eðirmen
Kaðnýya, körüðe mahkûmdu hayat.

01/2012/Konya

*Þiirimi seçkiye layýk gören heyete ve okuyan herkese gönül dolusu selamlar...

Sosyal Medyada Paylaşın: