A Gönül

Bitsin küçük daðlarý sahiplenme hevesin,
Kaf Daðý’nda çiçekler kokmaz imiþ a gönül.
O daðlarýn baþýnda kurtlar gezer sürüyle
Kurtlar leþin tadýna bakmaz imiþ a gönül.

Ýlim olgunlaþtýrýr insan olan insaný,
"Kibre götürmez" derler ne makamý ne saný.
Elden býrakmaz asla; ilim,irfan ihsaný...
Alim; kini, nefreti ekmez imiþ a gönül.

Dua edip nebatat yalvarýrken Rahmet’e,
Sevgi varken nedendir düþüyoruz mihnete?
Þu zavallý nefsimiz katlanmasa zahmete;
Hiç bir beden bu yükü çekmez imiþ ha gönül.

Derin mana içerir erenlerin sözleri,
Kapansa da aslýnda, görür gönül gözleri.
Yaradan’ým manasýz yaratmadý bizleri,
Sebepsizce kulunu, yakmaz imiþ a gönül

Hey benim "asaletim", bu hallerin hal deðil!
Ömrün geçip gidiyor, sandýðýnca bol deðil.
Düþmüþsün bir çýðýra, gittiðin yol yol deðil.
Güvendiðin sokaklar çýkmaz imiþ a gönül.

31/12/2011/Konya



Sosyal Medyada Paylaşın: