BU SANA YAZDIĞIM SON ŞİİR--AYRILIĞIN KALEMİ

.Bu sana yazdýðým son þiir,
Bu titreyen parmaklarýmýn son kalem tutuþu.
Bu gözyaþlarýmýn kaðýda son dökülüþü..
Gömdüm artýk yüregime senden kalan o sahte gülüþü..

Bundan sonra ne adýný anarým,
Ne de adýmý an.
Sen yabancý bir gemi,
Ben kýyýsýz liman.
Birlikte geçen onca yýl,
Artýk kayýp bir zaman.

Yoklugunun dökümünü yapýyorum bugün.
Baktýgým her aynada ayný yüz, ayný hüzün.
Aslýnda degiþen biþey yok senden sonra,
Ýçimdeki ölüleri katmazsak araya..

Biri sen!
Digeri, seni seven!

Fazlada gerek yok anlatmaya,
Yaþanacak kadar uzun degildi ki,
Yazacak kadar uzun olsa...

Eger intikam alsaydý gözlerim yüreðinden,
Dudaklarýmý mühürler,
Dayardým gözlerimi gözlerine..
’canýn sagolsun’derdim, gözlerimin içinden gözlerinin içine,
Yüreginin aynasý çatlardý utancýndan..

Sen dinlerdin beni gözlerinle,
Sonrada konuþmaya baþlardýn gözlerinle..
Sen bir mendil açardýn,bende bir sigara.

Ýçimdeki yangýnýn dumanýný üflerdim gidiþine.
Gözlerimdeki kovalarý boþaltýrdým bir bir, bu yangýnýn üstüne.

Yüregimi mýzraklarken dilindeki veda cümleleri,
Benim bogazýmda bir ustura.
’kan sustum’ hoþçakal’larýna.
’kan sustum’ vedalarýna.
Dayamýþsýn ayrýlýðý þakagýma,
Sen mi ögreteceksin ölmeyi bana.

Sen üc kuruþluk mazeretlerin arkasýna sýgýnýrken,
Ben depremlere,
Ben dalðalara,
Ben ayrýlýða gögüs gerdim.
Ben korkaklýgýn ne demek oldugunu, gözlerinde ögrendim.

Sen sanýyorsun ki, kolay geliyor gidiþin bana,
Yanýlýyorsun ki, çabuk alýþirým,
Sen kaç kez denedin bilmiyorum ama, ben ilk defa terkediliyorum yalnýzlýða.

Son bir cümle kanar agzýmda...
’GÝDECEKSEN DÖNÜP DÖNÜP BAKMAYACAKSIN ARKANA...’

’AYRILIÐIN KALEMÝ’
’ZEYNETTÝN GÜNGÖR
.
Sosyal Medyada Paylaşın: