Bu dünyada duyduðum o ilk sesin sahibi, Bahçesinde yeþertti taze açan gül gibi… Hayal ettim cemalin, arzuladým görmeyi, Aþkýyla yaktý beni lal olmuþ bülbül gibi…
Gözyaþýma bakmadý diyar, diyar savurdu, O’nun Aþký bir baþka, ta özümü kavurdu… Sevdiðini bilseydim bin can bile verirdim, Kavrulan bu yüreðim ancak öyle soðurdu…
Þahan bulmuþ bir defa deðiþmeyen aþkýný, Ne gül ister ne gonca, gönlüm O’nun düþkünü… Kuru bir çalý dibi yeter de artar bile, Yalnýz O’na ayýrdým aciz gönül köþkünü…
MEHMET ÞAHAN 20.11.2011-ÝSTANBUL
Sosyal Medyada Paylaşın:
mehmetsahan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.