VERE VERE KALMADI ÖZÜM

Yoktan vere vere tükendi yurdum
Kendi insanýma canýmý verdim
Önüne dünyayý her þeyi serdim
Yinede rýzasýn ala bilmedim

Yan gelip yattýlar yýllarca evde
Çalýþtým uðraþtým uðradým derde
Dedi bana: Benim olsun geber de
Bir gün sefasýný sürebilmedim

Baðrýma bastýkça; caným istedi
Bazen yavrusunu kendisi yedi
Yalandan kardeþlik ve barýþ dedi
Tövbe dediðini görebilmedim

Kan içti vampirce kana doymadý
Ayrýlýk tohumun ekti durmadý
Üstünden kinini gadrin soymadý
Acýdan kederden gülebilmedim

Ýnatla bölmek de ýsrar eyleme
Vatanýn parçasýn sakýn peyleme
Yalanla kardeþim diye söyleme
Gönlünden kinini kýrabilmedim

Hep kendimden verdim yoruldum durdum
Seni ben belledim hayaller kurdum
Nerde yanlýþ yaptým kendime sordum
Ýnan ki, cevabým verebilmedim

Söyle Allah için bu vebal kimin
Hiç mi sönmeyecek millete kinin
O zaman daðýlsýn yýkýlsýn inin
Baþkaca bir çözüm bulabilmedim


Mustafa Göktekin







Sosyal Medyada Paylaşın: