Aşık ile Maşuk

Âþýk olmuþ bu gönül, Maþuk’a gitmek ister,
Aþk oduyla tutuþup harýnda tütmek ister.
Dayanýlmaz olsa da, eriyip bitmek ister,
Bu ilahi sevdayý, kalp ile görmek gerek,
Âþýk ile Maþuk’un sýrrýna ermek gerek...

Sevgi üzre yarattým, kulum beni sev dedi,
Bundan böyle mekâným, göðsündeki ev dedi…
Kâinatý sýðdýrdým, gönlün sanki dev dedi,
Bu dev küçülmesin, deðerin bilmek gerek,
Âþýk ile Maþuk’un sýrrýna ermek gerek...

Mevla’m der ki ey kulum, engelleri kaldýrdým,
Senin için âlemi, “Ol” deyince oldurdum…
Her iki cihaný da, nimetlerle doldurdum,
Verilen nimetlerin, þükrüne varmak gerek,
Âþýk ile Maþuk’un sýrrýna ermek gerek...

Kim can verebilir rahimdeki katreye,
Kimliðini gizledim bedeninde hücreye,
Silemez kimse onu kazýtsan da sitreye…
Bilen var mý ilmini, herkese sormak gerek,
Âþýk ile Maþuk’un sýrrýna ermek gerek...

Biliniz ki hayatlar gündüz ile gecedir,
Eþrefi Mahlûk olan her varlýktan yücedir.
Neden yaratmýþ Mevla’m, asýl gaye nicedir?
O niceyi bulmaya, düþünüp durmak gerek,
Âþýk ile Maþuk’un sýrrýna ermek gerek...

Cümle âlemler için hem Rahman’dýr hem Rahim,
Unutma sen Þahan’ým, O’ki en büyük Hâkim…
Bizlere gösteriyor, bul Sýrat-ý Müstakim,
Gösterdiði bu yolu, özünde bulmak gerek,
Âþýk ile Maþuk’un sýrrýna ermek gerek...

MEHMET ÞAHAN
02.12.2011-ÝSTANBUL

Sosyal Medyada Paylaşın: