GÜNÜN SON BATIMINDA
bahar gelir goncalara gebeleþir
etrafýna niice bülbül kümeleþir
gün geçtikçe taçalrý güzelleþir
gül beðenmez bülbülleri cinleþir
al al olur yeþil gelinlik içinde yüzü
yüksektedir beðenmez astý gözü
ben yarattým sanýr ulu daðlarý düzü
burnu havalarda bekler son güzü
derken çið düþer al taçlarýna
bülbülden baþka tüner dalýna
gün gider kýrlara salýna salýna
þarkýlar bestelenir endamýna
soðuklar baþlar karþý daðlarda
kýrýþma baþlar hafiften tacýnda
kýraðýlar yuvalanýr da saçlarýnda
geçkinlik belirir yalnýz ruhunda
odasý sessizleþir geceler yalnýz
sayýlýr bakýþta gökyüzünde yýldýz
dökülünce ilk acý yürek eder cýz
gül düþer,boyun bükülür çaresiz
karlar dökülür yürek yangýnýnda
aranýr bir gönül yareni karanlýkta
umutsuz hüzünler düþer bakýþta
yar dese de bülbüle son yokuþta
ne çare bülbül durmaz yanýbaþýnda
düþleri solar ömrün son akþamýnda
gülmez gözleri günün son batýmýnda
bir nefes arar yoldaþ olacak yanýnda
Ý.TÜRKMEN
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.