Mahzunca dokunuyor kelimeler Zihnimin en üçra köþelerine Uç diyor gece karasý Her ne kadar iz varsa uç Dile geliyor yabaným suskunluðun asaleti
Uzanýyor aðaçlar Bir baþka tarafta uykuda dereri Þark kapýsý kadar sert rüzgarlarý Zemheri ayýnýn dolu dolu bacalarý Zerresi konuþuyor yabaným son aylarýmýn
Hani yazardý ya gözlerin Son sürat çizerdi kalbini güne geceye Ben hep ayazýnda ellerimin Ortak olurdum zamanýn sesine Ýþte þimdilerde þarkýlar bile vedadan yana yabaným
Koca bir dünya sise büründü Vefalardan haber yok dünlere kara çalýnalý Körpecik sarmaþýklar dolanýyor Cam önleri nem dolalý Sisli puslu hem aylardan zemheri Düþ görmüþüz bayým
Ne dost dost oluyor insana Nede arkadaþ dediðin sýrtýný dayayacak kadar saðlam Hep çepli dikiliyor urbalar bayým
Týka basa doluyoruz mahþerine dünyanýn Yine bir gece geçiyor üzerimizden Tan doðmadan eriyor hazanlarý gönül bahçemin Gözyaþý yaðýyor bayým çið yerine yapraklarýma... Sosyal Medyada Paylaşın:
Çeşminaz. Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.