AĞLA EY İZMİR!

Seni çok seviyorum Ýzmir;

Neyi, kimden saklýyorsun ki?
Henüz buluð çaðýna gelmeden,
Kirlenmiþse mahremiyetler,
Ýlahi sýnýrlar çizmenin ne âlemi var?
Kimi kimden koruyorsun Ýzmir?
Aðlamalar bir duvar olmuþ yüreklerde.
Kirlenmeden ve kirletmeden,
Ýnsan olmanýn þerefi kimin?

Üþüyor Anadolu’mun yüreði.
Çýð düþüyor yüksek daðlarýndan.
Kar buz damlalarýna dönüþmüþ.
Heybesinde kan var çobanlarýn.
Aðlýyor her yaný memleketimin.
Bir sen gülüyorsun.
Bir sen yakýyorsun güneþinle.
Bir tek senin meltemin ýlýk esiyor.
Utan ey Ýzmir! Utan ve aðla.
Aðla ey Ýzmir! Aðla…

Konak’tan Karþýyaka’ya yanýyor deniz,
Kýþ ortasýnda.

AGORA namazgâhý bunalmýþ,
Sýrma saçlarý göðsünü örten,
Beþ bin yýllýk yorgun kadýn hürmetine,
Balýklarýný zehirlediðimiz körfezle birlikte,
Kafa tutuyor SMYRNA eskisine.

Þehit olanlarý deftere yazdýðým daðlarýn,
Yüzü suyundayým.

Seni çok seviyorum Ýzmir
Ama ben Anadolu’yum.

Anadoluluyum…

Gözyaþlarýna boðulup,
Deliren yüreðimle bir serinlik ararken,
Sen halen ýsýtmaya çalýþýyorsun.

Nedir bu yaptýðýn?
Kaçýncý cezadýr bu kestiðin?
Hükmü hep sen mi vereceksin?
Utan ey Ýzmir! Utan ve aðla.
Aðla ey Ýzmir! Aðla.

Hani þu ciyaklayan martýlarýn var ya;
Onlara acýyýp yem verdiysem,
Yüreðimi senin “Adý batasý martýlarýna” emanet etmedim.

Bornova’nýn gözdesi;
Küçük park’ta eteði kýrýklarla fink atmadým.
Zaten tertemizdi yüreðim.
Balçova termallerinde kýrklamadým.

Çaymýþ,
Sýcak gevrekmiþ,
Tulum peyniriymiþ,
Bana ne?

Havra Sokaðý’nda Kemeraltý’nda görmüþler beni.
Sana ne?

Kordon’da alafranga isimli restoranlarda
Oturmadým ben.
Ýnadýna balýkçý barýnaklarýný yeðledim.
Bir kadeh susuz raký, bir parça istavritle gönül eðledim.

Bunu da kýskandýysan eðer,
Sen kafanýn dikine git yine.

At aþaðý beni Varyant’tan Konak’a,
Ben yolumu bulurum oradan varoþlara.

Ama yeter ki sen de aðla.
Yeter!
Yakma artýk Yeter!

Ben sana Ýsveçli Tomas Tranströmer gibi,
El gözüyle;
Bir tek “saat üç de” bakmadým Nobel kazanmak için.
Karanlýklar ýþýk duvarýmý çalmadý.
Doyasýya yaþadým.
Doyuramadýn.

Tozlu bir yol býraktým arkamda.

Dünya’ya seninle gelmedim ya,
Þimdi terk ediyorum seni.
Yetim bir yavru býrakýyorum sana.
Sýký sarýl ona.
Sýký sarýl Ýzmir sýký sarýl ona.

Gidiyorum.

Ýnadýna sen kadar maðrurum.

Gidiyorum.

Ýnadýna demokratým senin kadar.

Gidiyorum.

Ýnadýna dimdik baþým.

Bir tek farkýmýz var seninle;
Ben hep gözü yaþlýyým gururumla.
Sense hep sýcaksýn gururunda.

Utan!

Utan ey Ýzmir! Utan ve aðla.

Aðla ey Ýzmir aðla!

-Mehmet Fikret ÜNALAN-


Sosyal Medyada Paylaşın: