Bir gün Osman Efendi, sabah seher vaktinde
Abdestini almýþ da çýkmýþ mescide doðru
Görmüþ yolda bir kiþi, günün çok er vaktinde
Selam vermiþ gönülden akmýþ mescide doðru
Bu vakitte bu kiþi yollarý süpürüyor
Hararetli sýrtýnda terleri köpürüyor
Çöpçü bir an þaþýrmýþ, selamý candan almýþ
Adam bilindim diye; aðlamýþ sevincinden
Hor hakir görenleri, düþünmüþ bir an dalmýþ
Sonra iþe koyulmuþ, çaðlamýþ sevincinden
Yýllardýr temizlikçi böyle bir þey görmemiþ
Hiç kimse hatýrýný doðru dürüst sormamýþ
Namazýný kýlýnca tekrar Osman Efendi
Evine gitmek için duayla çýkmýþ yola
Arkasýnda bir adam! Korkar Osman Efendi
Sokaðýnýn baþýnda dinlenmiþ vermiþ mola
Gerisine bakmýþ ki! Aman birde ne görsün
Selam verdiði kiþi! Neden? Ýzini sürsün!
Ertesi gün anlamýþ bu olup bitenleri
Sokaðýný her günden daha temiz görünce
Bir daha lanetlemiþ garibi itenleri
Hatta bu iþ tam tamý dört iki yýl sürünce
Bir selam hürmetine sekiz yýl gülmüþ sokak
Osman Bey taþýnýnca çokça üzülmüþ sokak…
Salih Yýldýz…06.01.2012
.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.