Kentin üzerindeki karanlýk gidince, Yeni bir gün baþlýyor,þafak sökünce. Evlerin pencereleri aralanýyor, Umut dolu yepyeni bir gün baþlýyor.
Yaðmurdan sonra duyulan toprak kokusu, Gözlerde mahmurluk hala uyuma arzusu, Bir çýðlýk bir kýyamet kuþlar üþüþüyor, Biri diðeri ile ekmeðini bölüþüyor.
Yazdan sonra gelen bu baharda, Bilemediðim ince bir sýzý var yüreðimde. Yaþlar aktý akacak gözbebeðimde. Duygular kanatlanmýþ kelebek gibi,
Hayal edildikçe,gerçekleþecek gibi. Yeni gün,kim bilir neler getirir. Bilinmez kimi üzer,kimi sevindirir...
Ametist
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ametist Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.