Çay İlacı

Bir gizemin þifresi çözülür aðýr aðýr.
Buðusu has demlerin sinesinde niþandýr.
Suyun dili tutulur ve ateþ olur saðýr.
Sükûnet çaydanlýkta gözü sürmeli andýr.


Huzuru bestelerken ateþin baðrýnda su.
Gül nihalin elleri zambak misal açýlýr.
Elif parmaklarýnýn ucundadýr bengisu.
Iþýl ýþýl gamzesi rayihasý saçýlýr.


Derunî bir sedanýn asude sessizliði.
Yakut þala bürünen su esir alýr bizi.
Suyun efsunlu hâli boðar kimsesizliði.
Hatýrada çay diye yýllarca kalýr izi.


Ýnce bir hayal olur sýzar düþlerimize.
Bazen berrak bir bakýþ bazen nemli bir gözdür.
Demin albenisiyle renk gülüþlerimize.
Miadý hiç dolmayan billûr akýþlý sözdür.


Anlatýlýr bu öykü ipekten mahfillerde.
Dostun dosta özlemi özetlenir dem be dem.
Yýllar geçip gitse de t/adý kalýr dillerde.
Gönlün sýzýlarýna gamzesi olur merhem.


Çay ilacý her zaman muteber olan seda.
Her yudum asudelik iklimine götürür.
Huzura çaðrýdýr o huzursuzluða veda.
Çay ile asudelik daim at baþý yürür.
Ankara, 06.01.2012 Ý.K
Sosyal Medyada Paylaşın: