Yalnýzca bir "uuf" kaldý, dünyâ kelam cismimden,]
Adýndaki harfleri, kýskandým da, ismimden !..
...................................................
Suskun naðmeleriyle gizemli beste karlar,
Ömrün açmazlarýný tek tek önüme serdi;
Ýzli mermiler düþtü deprenen can özüme,
Güney yarým kürede gelincikler ürperdi
Ve þafak kan doðrarken ertelenmiþ hüznüme,
Su belleðinden sürgün yâr desen nakýþlara,
Kent soylu menekþeler, buzul rengini verdi;
Beyaz pervânelerin saf sevgi kozasýndan
Esin tayý sürdüm de, manzûme yokuþlara,
Sabrýn düþ geçidine, bir kara-dul að gerdi...
Anýlara görünmez deli gömleði hasret
Ve yapýþýk ikizim, senden torpilli hicran,
Onda çatlamýþ nardýr, içimde sýzý gurbet;
Mum dibinde peltemsi tortu kývamý zaman,
Tavþan kaný dem alýr, emzirdiðin hüsrandan!
Mümkünse bu yazgýdan daussýlaya hicret,
Eyy sevgili, yol göster, ýþýk tut menzilime!
Cam kesiði kalbimin çýðlýklarýna nispet,
Açsýn da giz anlamý kalebent her kelime,
Aþkýný kuþanayým çatal kýlýç, dilime!
Boþ versem de seninle sevdanýn solgun yüzü;
Ölümün dirliðinde, dirliðin ölümünde,
Dingin karanlýklarýn fýrtýnalý gündüzü,
Bir umut fidanýsýn, içimin sürgününde;
Derûnuma gömerek, beton döktüðüm çiçek,
Yedi kat yer altýnda, yediveren gülümsün,
Goncaya durduðunu kimseler bilmeyecek!
Tipi semah göklerin, toy dernek cümbüþünde,
Tunç kafiyeli çehrem, sensiz hiç gülmeyecek!
Bu bengü-taþtan hüzün, ecelimden azâde,
Bedensiz kalsa bile, korkarým, ölmeyecek...
Issýzda fikrettiðim varoluþ destânýný,
Ýþledim üst bilincin içten sancýlarýna
Ve izzeti nefsimin eþkin þahmaranýný,
Salýverdim gönlümün bâkir acýlarýna...
Ak çýðlýklar üþerken beynime her cihetten,
Kalamar tükrüklerle gündem yazdý derinlik;
Cim karnýnda noktaya büzüþtüm de hayretten,
- Kaç neslin bileþkesi taþýdýðým þu kimlik,
Diyerek, çifte niyet çektim, kayýp hikmetten !..?
Bildim, soruma cevap, beyaz tülden cibinlik,
Issýzda kar terapi, cennet emsal serinlik!
Ruh çalým güzellikler cisimlenir de gerçek,
Sudan içleniþlerle pamuk endam yaðarsýn !..
Her nereye yönelsem, karþýlarsýn gülerek,
Mümkün deðil unutmak, beþ duyumda sen varsýn!
Sana mecbur, sana yol, sana mâlum bu yürek,
Koyma caný sitemde, cânansýz can tekleme,
Amma yine sen sen ol, nefsine pay vererek,
Hakk’a vuslat ecele, direnmemi bekleme!
Her menzilde bir harfin kapýsýndan girerek,
Adýna kitâbemdir, bu gönül manzûmesi
Ruhumun kar hâtunu, eyy þiir nâzendesi !..
YUSUF BÝLGE
( KARBEYAZ’A YOLCULUK - III ) [ /kalin