mazaretim bile yok düþünsene Adem bugün seni hatrýladým sakallarým senin gibi ve sanki sen deðil de artýk ben ilk insaným topraðýn üstünde uzandým bir Havva’m yokmuþ bir kadýn ihtiyacým çoktan terketmiþ beni yalnýzlýkta deðil ki bu hepsini gördü yüce Tanrý’m diplerden sesi uðultulu günahkarlarýn sesi týrmalarken kulaðýmý bir çakal fýsýldayýveriyor yaþamak böyle birþey iþte hayatý zirvede býrakmak üzerini örtmek üþüyen yalnýzlýðýn artýk hiç üþümeyeceði için aklýnýn ucundan dahi atmak yoksa ne ürkütücüdür bu baþlangýçlar zamanýn yüzüne bakýlmaz hayalin elinden tutulmaz bizi bu kadar niye seviyorsun Tanrý’m (?)
Sosyal Medyada Paylaşın:
sebperest Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.