Sükût Eder Ağıtlar

Takvimler yaprak yaprak düþerken kucaðýma;
Sana doðru yürümek ferahlatýr içimi…
Yokluðun koca çýnar kök salmýþ ocaðýma;
Kirpiðimde ölümün binbir türlü biçimi…

Seneler ah seneler vermiyor aldýðýný;
Yastýklarda gezerken gözyaþý devriyesi…
Kim bilsin nerden bilsin babasýz kaldýðýný;
Okunur mezarýnda bir ömrün hikayesi…

Haykýrsam “Baba” diye, duvar kör, duvar saðýr;
Tesellisi boþ gelir ahbabýn, arkadaþýn…
Sensizlik yüreðime kurulur aðýr aðýr;
Duvarlarda asýlýr hasýlý mezar taþýn…

Gözlerinden anladým bir ömrün bittiðini;
Oysa “Yavrum” diyerek sarýlmýþtýn daha dün…
Dilinin sustuðunu, canýmýn gittiðini;
Kabullenmek imkansýz kabul etmek ne mümkün…

Ölümün tasvirine hangi kalem dayanýr;
Yokluðun tabutunu nasýl taþýr kaðýtlar…
Bir daðýn yanmasýna yamaç nasýl inanýr;
Bundandýr sözlerimde sükut eder aðýtlar…

Ali ALTINLI – 04/01/2012
Saat: 23:27

Sosyal Medyada Paylaşın: