Teyel

"Sen yoksun / ben senden yoksun"


Eðreti bir aþkla yalnýzlýða teyellendik


Özlem gardýný almýþ
Arada bir indiriyor can alýcý vuruþunu
Küskünlüðe teyelli bu sevdâ / sen kanar bu vakit dikiþlerinden
Sýzarsam bir gün kapýna
Kayýtsýz gözlerini dikip
Suskun sözlerini bileme üstümde


Bugün de / umudum kandilindeki yaðý bitirdi
Birazdan günle birlikte sýðýnýrýz karanlýðýn harami koynuna
Gün / gününden muzdarip yarýna daha bir korkulu
Ben / her dem yokluðunun korkusuna korkuluk
Çekeriz üstümüze anýlardan bir hayâl perdesi
Al gözüm seyreyle / iþten ömrün muhasebesi
Sabaha dek boðuþuruz
Piþmanlýk kâr etmez


Hüznün sütlü memelerinden
Dem çekme vakti gelir d/em/len/me
Sonra sözcükler çýkar yörüngesinden
Serseri bir kurþun gibi kimi vuracaðý meçhûlken
Gelir
Her defasýnda umudumu alnýndan mýhlar


Meraklanma / bir çekimlik zehri kaldý ömrümün
Bir fýrt daha çekip sonra basacaðým tablasýna
Ölümün de güzeli olur mu deme
Topraðýn güngörmüþ yüzünde bir tebessüm uyandýrabilirsem ne âlâ
Ya da dualý birkaç dile yakýþýrsam
Hadi býrakýn beni
Unutulan düþler tarlasýndaki leþlerin arasýna


Gýcýrdayarak açýlýr sevdâ hânemin kepenkleri
Bugün kaçýncý evresindeyiz diye suâl eder sensizliðin en koyu demindeki ardýþýk devre
Susarýz çaresizliðimize



27 08 2009


Sosyal Medyada Paylaşın: