Ýnsan bazen, Yüreðinin duvarýna astýðý acýlarý/ Gecenin üzerine, bir ceket gibi giydirebilmeli! Baðýrabilmeli! içindeki hýrsý ve dehþeti/ Dimdik ayakta kalabilmeli/ Kuru ve sarý yapraklarý, yüreðinin sýcaðýnda demleyip, Yeþertmeli! Bütün inançlarýný,sevdiklerini kaybettirmiþ olsa da hayat Yinede gülmeli/ Yeni doðan güne umut büyütmeli/
Ýnsan bazen; Vurulsada düþ-me-me-li !!! Gp
Sosyal Medyada Paylaşın:
özgürgökhan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.