Kanýyorken yarama, tuz bastý zalim kader Canýmdan can koparýp, bana zulüm eyledi. Sardýrdý dört yanýma, dert,hüzün,elem,keder Baðýmý,bostanýmý, yolup talan eyledi.
Piþmiþ idi aþýma, yedirtmedi su kattý, Sildirtmedi yaþýmý, akýttýkça akýttý. En deðerli þeyimi, deðersiz pula sattý, Ellerimi baðrýmda, koydu zelil eyledi.
Çok sevmiþtim o yari, ona hiç bildirtmedi Aðzýmý, dillerimi, baðladý dedirtmedi. Sevdiðimin yanýnda, kolunda gezdirtmedi, Muradýmý vermedi, beni bedbaht eyledi.
Ondan baþka hiç kimse, yüreðimi yakmadý, Gözlerim onun gibi, baþkasýna bakmadý. Gidecekken yanýna, kaderim býrakmadý, Prangalarý takýp, beni esir eyledi.
Olsa idim tek köle, ben aþkýmýn yanýnda Canýna karýþsaydým, dolaþsaydým kanýnda. O çýnarýmdý benim, olsaydým ‘’kuþ’’ dalýnda, Can yarimden ayýrýp, beni yarým eyledi….
Gülay Hançer Sosyal Medyada Paylaşın:
gulayhancer Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.