Fýrtýna kol gezerken meydanlar, caddelerde,
Baþýmý ne tarafa çevirsem, beyaz-perde;
Yer, gök bir kum saati alt-üst oluyor her dem,
Kum yerine karlarý koymuþ sevdâmýz desem,
Arzular isyan eder duyarsýz bedenlere,
Doðan güne ket vurur kömür gözlü adamlar,
Zaman erir topraða þafaðýn kaný damlar...
Eyy Sevgili !
Piþmanlýk aptallýktýr diyen bu deli yürek,
Pusarýk anýlarýn doðal sinemasýnda,
O kardan adamlarýn buz kesiði ellerle
Kardan hedeflere fýrlattýklarý,
Kardan bir toptu...
Gönül gücüne kuvvet yaktýðý karelerde,
Zülfiyâre deðmeden kayboldu resimlerden,
Bahtýný kül eyledi,
Efsânesinden koptu...
Ayný film þu anda baþka yerlerde,
Söz gelimi belki de Arjantin’de,
Benzer öykünmeler repliðinde,
Kapalý giþe oynuyor deseler,
Caným sýkýlýr
Ve sanki dünya bütün yanardaðlarýyla
Baþýma yýkýlýr...
Oysa, adým gibi biliyorum oralarda da,
Irmaklar özveriyle çaðlasalar da,
"Japon gülleri"nin, orkidelerin,
Köklerine kiprit suyu dökülüyordur...
Dizginlenmiþ sâhillerde tuzukurularýn,
Havalý, cývalý fiþekleri
Allý, morlu, yeþilli, turuncu niceleri,
Kölemen bakýþlarý büyülüyordur...
Paranýn, þöhretin, kuruntularýn
Ve sonradan görme ham tutkularýn,
Muhteþem eziliþini,
Bedava seyrediyordur birileri...
Diðer taraftan,
Týðteber, þahýmerdan,
Gündemi tersinden okuyordur kimileri...
Yeniden boy atýp sürgün vereceði,
Baþa döneceði güne kadar umutlarýn,
Bir tohumun kök salarken bozulmuþluðunda,
Yazgýlar tükeniyor,
Sevgiler çürüyordur
Ve fýrsat avcýsý ebcet ustalarý,
Mezar taþlarýna târih düþürüyordur...
Ahh gerçek "Aþk"..... derin felsefe....
..... ilm-î ledûn kimyâsý,
Ölüme ne kadar uzaksýn !
Uyuyanlarýn düþlerine,
Uyananlarýn düþüncelerine tuzaksýn !
Metropol kentlerin külyutmaz varoþlarýnda,
Kurþun kalem eskizlerin is karasý yavanlýðýnda,
Sýradan bir geceye tav olmuþken uykular,
Akvaryumdan sýçramýþ balýk havalarýnda,
Küllerinden doðar da kuþ palazý duygular,
Yüreði dilinde bir batur Ozan,
Aþkýn erdemiyle çaðý sorgular...
Mutlaka öyledir, öyle olmalý diyorum;
Benzerini yaþadým,
Gördüm de biliyorum.
Bir "Ortalýk Asya" gezisinde,
Biþkek’te, Alata Meydaný’nda,
Destan orucunu bozan ihtiyar Manasçý’dan
O derme çatma çadýrýnda,
Önünde diz çökerek dinlemiþtim,
Kýþýn insafsýzca yýlkýya çýkarýlan,
Alapaça kýsrakla "göl atý"nýn efsânesini...
Böylesi bir günde,
Kardan heykellere dönüþerek
Nov-oruzda(1) eriyip yok oluþlarýný,
Arýnmýþ duygularla
Ne de güzel anlatmýþtý...
O’na kýsaca senden bahsetmiþtim;
Bir çamçaktan kýmýz içirir gibi,
Yudum yudum âheste varsayýmlarla
Destan kýlýcýný dolunayda bilercesine,
Ya da bir kirkitle(2) düðüm ezercesine,
"Con-comuk"(3) Er-manasça vermiþti cevabýný :
- "Bülbül görkü güldedir,
Yýrcý görkü teldedir;
Berkut görkü asmanda,
Suyun görkü göldedir;
Ahmak görkü gümanda,
Baksý görkü dildedir."(4)
Demiþ ve gülerek devam etmiþti :
- Gözlerini kan bürür de bülbüllerin, güller kan içer;
Aþk’ýn körlüðüne düþen, ismini cefâdan seçer;
Bu dünyanýn anlamýný arayan bulur gönlünde,
Sevdâda mertebe gören, üste cânanýndan geçer...
- Bak evlat, daha yolun baþýnda sayýlýrsýn !
Bir seraptan uyanmak,
Gerçeðine kavuþmanýn ilk þartýdýr...
-O’na buradan,
Günbatýmýnýn akþam esmerliðiyle,
"Tanrý Daðlarý"nda menekþelenmiþ buzullarýn
Erguvan ýþýltýlarýný götür !
Bil ki, sevgi kâinatýn ortak dili,
Cennet tarafýmýzýn bengisu pýnarýdýr !
-Dolgun baþaklarca baþýn eðildiðinde,
Elalem ne der desin, sevdiðine kin tutma
Ve muhabbetin büyülü dudaklarýný,
Sen, sen ol,
Asla yabana atma !
- Hâzan deðer gül solar, baharda dirilesi,
Bülbülün çektiði gam özgeliðin çilesi;
Geçici heveslerle aþkýna haram katma !
Bu sözü kalbine ver !
Sakýn, sakýn unutma !
Nereden, nereye....
Unutmadým ey Sevgili !
Bahadýr dizelerime kelepçeler vurulanda
Ýçime bükülüþlerini
Ve bir aysar karanlýðýn çapsýzlýðýna
Uçurum dökülüþlerini,
O billurdan esinlerin avgun köpüklerinde
Yalýnkat serzeniþlerden baðýmsýz ýþýmalarýný,
Camlaþma sürecine "Celali" çakýllarda
Baþýmý fýr döndüren derkenar yansýmalarýný,
En güzel anýlarýmýzý sürekli güncelleyen
Gönülden gönüle sezgi-dil söylemlerini,
Iþýk yýlý mesâfelerden yürek patlatan
Kelebek kanadýnda sitemlerini,
Unutmadým.... unutamadým...
Evet,
Susma hakkýný kullanarak,
Aðlama duvarlarýnda býraktýðýn özlemlerimin,
Bir yarým elmada çürüyen payýný,
Ýnceliklerin kaybolduðu
Dar geçitlerde bile unutmadým.
Herkes gibi bir oyun kurgularken,
Açýða düþtüðüm köþelerde
Ve derin gölgelerin can çekiþen esrârýnda,
Lâlesini solduran umarsýz gönlümün,
Boþ çuval dik durur mu, sora, diye,
Papaðan efektine bulanmýþ urganlarda
Þafaða çekilmesini de,
Unutmadým.... unutamadým....
Anlaþýlmaz izbelerde pas tutan
Mutluluk kýrýntýlarýný,
Birbirinin kanlýsý vicdan tutulmalarýyla
Çalýnmýþ yýllarýn ara taksimlerine
Küllerimizi savuran
Ve bir çýkmazdan diðerine yalpalayan
Neslimin yanýlgýlarýný,
Unutmadým..... unutamadým.....
Çala rüzgâr eliflenen þu karlarla birlikte,
Kendi baþýnýn derdine dönen,
Ýçleniþlerimi hoþ gör !
Baðýþla gözlerimin þeyda doluluðunu !..
Nasýl unuturdum ey Sevgili,
En baþta seni
Ve kalbime ektiðin binlerce yýldýzýn,
Esriten soluðunu !...