Yanýp sönen bir sokak lambasýydý bana bakýþlarýn Yüreðim hep sendeydi Aþk dilencisi gibiydi yüreðinin kapýsýnda yüreðim Bazen aralayýp yüreðinin kapýsýný Bir lokma umut aþý vererek tutuyordun Avutuyordun yüreðinin soðuk eþiðinde
Bana yanmaný bekledim günlerce Ama sen, Yüreðinin ucuyla bile dokunmadýn yüreðimin yangýnýna Yalancý baharýn,yalancý yaðmurlarý gibiydin Birazcýk serpiþtirip Ortalýktan kaybolurdun Görünmez olurdun bulutlarýn ardýnda
Tebessümlerin Yapmacýk bebeklerin yüzüne sürülen allýk gibi duruyordu Al,bununla idare et der gibiydi gülüþlerin Arkaný dönüp gittiðinde Anlýyordu yüreðim ama Yine de söz dinlemiyor Verdiðin acýlara alýþmýþ olacak ki Ardýndan sessiz çýðlýklar atýyordu deli yüreðim.
............02/01/2012
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ahmet Moran Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.