EY ÇANAKKALE

Yer-gök yorgun...
Deniz kýzýl,
toprak kurþun...
Yedi kainatla boðuþur
Mehmet’im...

Çoluk çocuk,yaþlý,kadýn...
Dilinde,yüreðinde
Ýstiklal ve zaferin naðmeleri...
Kimisi anýnda,
kimisi eþinin,anasýnýn,oðlunun fotoðrafýný
öperek þehadete kavuþur...

Kar,rüzgar,yaðmur,alev...
Görülmedi böyle yiðitlik
Görmedi cihan böyle koca komutan
çelik gövdeli Mustafa Kemal’imi...

Mevzilerde kurþun,
Allah Allah sesleri...
Gözlerde þimþek ve ümit...
Görülmemiþ bir direniþ
düþmanýn tam kalbine...

Ahh...
Çanakkale aðlar,çocuklarýný baðrýna basýp....
Kundakta bebeler aðlar,
Analar aðlar,
Aðlar aðlar yurdum
kan aðlar...

Nihayet
nadide zaferin örtüsünü
hazýrladý Mehmed’im...
Kýrmýzý beyaz,ay ve yýldýz...
Diktiler þanlý bayraðý zirveye...
Öptüler birer birer
Yüzlerindeki sonsuz gururla...

Mehmet’im
Yürüdü tarihin sonsuzluðuna...
Yürüdü milletinin yüreðine...
Yürüdü...
RAMÝZ AKKAYA
Sosyal Medyada Paylaşın: