yüreðim gülüþlerinle dolu ne kadar aðlasam boþalmýyor içi içimdeki her gülüþünden ayrý bir ayrýlýk sana döktüðüm her göz yaþýmdan ayrý bir yalnýzlýk doðdu bir ben öldüm...
saç tellerin sazýydý özlemlerimin parmaklarýmda o hep buruk o hep acý o hep ýlýk o hep tiz týný ömür naðmesi diyorum adýna sende kaldý ömrü...
bir hiçlik parçalanýr azgýn yaðmurda zaman ansýzýn yok olur aþk unutur ayrýlýk kendine kavuþur öylesine yalnýzým ölümse tek banadýr...
geliþin vardý kim gittiyse kalandým sevdin sevdinse bütün yalnýzlýklarý ben anladým suçlandým...
gecenin gözleri kör görmüyor milyonlarca yýldýzýn yalnýzlýðýný sokaklar üþüyor ben o üþümeyi paylaþýyorum evler çocuklarý uyutmak için olmalýdýr mutsuzluklarý örtmek için deðil ýþýklarý aç bütün insanlýk adýna görmek istiyorum gülüþlerini...
kaðan iþçen...
Sosyal Medyada Paylaşın:
kagan_iscen Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.