İSTASYON

Þimdi anladým ki;

Gizli öznem sen din.
Sen okuyor,
Sen düþünüyor,
Sen çekiyordum içime.
Ben ben olamýyordum,belirtisizliðin de.

Bir yükleme bindiremedik bizi,
Birbirine baðlanamayan baðlaçlardýk,
Sýralý cümlelerde
Anlatým bozukluðundan ibaret,
Devriktik
Hiçtik,
Biz olamadýk.
Kafiyemizde olmadý,mýþ lý miþ li kaldýk ki
Bir masalda bile yer alamadýk.
Gökten düþen üç elma,yüreðimizi yardý.

Sonra fark ettim ki;
Geç kalmýþým.
Saatin beþ dakika geriliðiyle kaçýrmýþým treni
Vakit kaybetmeden satmýþsýn ellerini,
Tuttuðun yabancý el en yakýnýmýn dý benim,
Biliyormuydun?
Bilmiyorum,bildiðini bilmek istemiyorum belkide
Kaçan trenin arkasýndan koþmak aptallýk,
Soluðum kesilecekti bir yerde,
Ýstasyona varacaktý enin de sonun da o tren,
Bir bavul dolusu bilinmezlikle.

O gözlerindeki maske neyin nesiydi?
Zafer mutluluðumu yoksa,
’Zaten olamazdýk biz senle’nin çok bilmiþliðimi?

Sonra dedim ki ;
Nefret aþktan da güçlü bir duygu..

Aþk ’m’ ler ekliyor her duygunun ardýna;

Unutmam,
Özlerim,
Severim,
Beklerim...

Sanki ’m’ lerim karþýlýk bulacak
Nefretse nefret sadece,
Eki, tümleci, fiili yok..
Faili meçhul dizelerde, tamlamasý yok.

Unutturur,
Özletmez,
Sevdirmez,
Bekletmez.

Sonra öðrendim ki;
Maviydik, siyahtýk, beyazýn ardýndaki koyuyduk senle ben.
Renklerin cümbüþünde, gökkuþaðýný çizemedi(n)k,
Allak bullak etti(n)k hayatýmý/zý,
Soluk
Mat.

Öðrendim istasyonlarda
Ucuz aþk sattýðýný.
Allah versin artýk, benden bulma belaný
Yeminlerimi iblisine sattým.
Alnýmýn teri gibi
Seni de sildim attým.

Dilimden çýkmaz sana ne dua ne de beddua
Yasin deðil Kevser bile çok sana
Benim yerime baþka(larý)sý okusun
Ruhuna Fatiha.

Suna A. GÜLSOY














Sosyal Medyada Paylaşın: