karanlýk camlarda hafif buðu,yapraklarda su damlacýklarý,
umursanmayan gece çöktü,baþladý yine hüzün zamanlarý…
kuþatýlmýþ sokaklarýn ayakta kalan son heybetine
sýmsýký sarýlmýþtý salyangoz… -kocaman çýnardý o gövde-
çöken gökyüzünün ritmiyle dans etti bütün gece
salýnýþý bir baþkaydý;aheste mi aheste…
Kaybolurken tuzlu bir tat vardý gözlerimdeki nemde…
-“Ne þanslý/ne mutlu!..” Sýrtýnda taþýdýðý evinde-
daðýlan düþüncelerimin sonbaharýna ulaþan
ya da alacakaranlýkta ruhuma çizilen
ya da bilmem kaçýncý buðulu geceye atfen
bir iz býraktý iþte!..
-Koyu beyaz ayak izleri-
kanatlarý yaldýzlý kuþlar yine çýkmadý mehtaba
kim bilir hangi tenhada söyleþir
görünür kaybolurlar…
yeni yýlda iyi dileklerimle