UNUTURKEN ADINI
Açýlýyor önümde menzilsiz mesafeler
Son kuþlarda geçiyor eðerek kanadýný
Ardýmda düðün dernek, diz vuruyor efeler
Öðrenmekten çok zordu unuturken adýný
Þiire koþuyorum sözün bittiði yerde
Açýlmýyor kapýlar senmiþsin parolasý
Döl tutmuyor içimde þimdi gamda, kederde
Nasýl tutarým söyle böyle ömürlük yasý
Soluyor derin derin, zaman yorgun bir kýsrak
Tutarak perçeminden çektim binek taþýna
Sular da durulur mu böyle keskin akarak
Nasýlda benziyorlar bende ki göz yaþýna
Çökerken ufuklara ayrýlýðýn amaný
Mecalsiz düþüyorum bildiðin yataklara
Daðýtmýyor hiçbir þey þimdi sisi, dumaný
Talihim çok benziyor sararan yapraklara
Baþý ve sonu var mý hayat kaldýracýnýn
Bilen varsa göstersin iþaret taþlarýný
Resmini çizemezken ayrýlýk ve acýnýn
Zaman önümü kesti eðerek kaþlarýný
Adýn kalmaz aklýmda adýmý unutmadan
Bu yüzden siliyorum geçmiþi birer birer
Ýyileþmez yaralar yeniden kanatmadan
Kan kýrmýzý açarken býçak yemiþ bu güller
Hayrettin YAZICI
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.