Civcivli Şiir II

Civciv bu ya, küllükte eþinmeye baþlamýþ,
“Nasýl halk oldum” diye düþünmeye baþlamýþ.

“Babacýðým her daim böyle miydik atadan,
Yumurta mý tavuktan, tavuk mu yumurtadan”

Diye, sormuþ babaya bizim meraklý civciv,
Meraktan kývranýrmýþ aslan yürekli civciv.

Baba demiþ “vah ki vah bu veletle iþim var,
Müsaade be oðlum þu an pek çok çiþim var”

Bizim haylaz durur mu kafayý bozmuþ bir kez,
Kendini sanýyormuþ kuvvei anýl merkez.

Kümesteki tavuklar üzülmüþler bu hale,
Demiþler “bu soruyu kim düþürdü hayale”

Birisi çýkýp demiþ “sen kýrýk yumurtaydýn,
Bir kutlu el dokundu dedik ki gözün aydýn”

Bin bir türlü merakla dolandý durdu civciv,
Sinirinden üst üste ne potlar kýrdý civciv.

Babasý bu durumdan fazlasýyla muzdarip,
Dedi kendi kendine “bu civciv nasýl bir tip”

“Ne yapsam bu veledin kafasý daðýlmýyor,
Süt deðil ki bu fikir beyninden saðýlmýyor”

Dediler ki “þuraya kuralým ses kabini,
Uyandýrsýn ezanda çiftliðin sahibini”

Civciv kafasýndaki fikri atacak diye,
Övündüler etrafa caka satacak diye.

Daha ilk nöbetinde bizim civciv pert olmuþ,
Ýþte bu hal günlerce tavuklara dert olmuþ.

Çiftliðin baþ sahibi bu duruma bozulmuþ,
Bizim ufak civcivin çukuru da kazýlmýþ.

Civciv zannediyormuþ kendini hint kumaþý,
Külünde eþindiði, koca çiftliðin baþý.

Bir þey olmaz zannýyla bürünmüþ tafrasýna,
Konmuþ akþamüzeri misafir sofrasýna.


31.12.2011 Kütahya

Sosyal Medyada Paylaşın: