yeni başlıyorduk ki...

yeni baþlýyorduk ki...
gecenin biri...
bir bülbül ötüyordu baykuþ sesine karþý
tanýmadýðým bir köprünün altýndaydým
pislikti her taraf sidik kokuyordu
insanlar iðretiyle geçiyorlardý köprünün altýndan
ama...muhakkak geçiyorlardý
iþte dünyalarým burda çarpýþtý ilk kez
burada gördü kapkara dubalarý
her birinin dibinde bir dilenci
çok þeyler istedi sömürdü benden
sadece baktým sadece
yeþiller giyinmiþ bir kadýn geçiyordu önümden


isyanlarým ilk köprü altlarýnda baþladý
bende mi bunlarý yaþayacaktým acaba
çýlgýnca dalgalar vuruyordu köprü ayaklarýna
kalbimde korku fýrtýnalarý çýkmýþtý
yaþam anlamsýzlaþýyordu yavaþ yavaþ
ilk çocuk saflýðýnda duyduðum sövgülerde
bir iþportacý tezgahýnda býrakýlmýþ
ucuz eþyalarca anlamsýzlaþýyordu hayat


çýkmak belki en kolay yoldu,sonsuza kaçmak
yapmadým,yapamadým...
yorgun saçlarýyla bir genç kýz durdu yanýmda
farkýmda deðildi farkýndaydým
telaþlý gözlerle birisini beklediði belliydi
sessiz sevgimce bir þeyler söyledim...
anlamadý
çabuk çabuk uzaklaþtý
kalbini burada unutmuþtu kýz
farkýna varmadý


köprü altlarýnda gözleri tanýmýþtým
aþký da buralarda mekanlar yaratarak avutmuþtum
ama her þey karanlýktý burada
yaþam bile,yaþayacaklarým bile karanlýktý
korkuyordum tek baþýmaydým
kanepelerin artýk bana yatak olmasýný istemiyordum
her kanepede kalmýþ birkaç çizgim vardý
metallerce kazýnmýþ,sevgilere bürünmüþ
bütün kanepelerde
pürüzsüz aþklarýn yolcusuydum


sonra yavaþ yavaþ yaþantýmdan neon lambalarýyla
kapkaranlýk gölgeleriyle geçtiler
yaþadýklarýmýz hep inkar yolcusuydu dudaklarýnda
hiç hissetirmeden fýsýltýlarýný
nice kalplerin üstüne toprak serptiler
yavaþ,sakin ve anlamsýz
dedikodular çýkardýlar yýkýk ömrümüze
dayandýk,dayandýk denirse buna
suçladýlar siz suçlusunuz dediler
hayýr...biz suçlu deðiliz demedik
durdular,anladýklarýný umduk
tertemiz baktýk gözlerimizle
yeniden sevdik köprü altlarýný onlarýn gözlerinde
çünkü onlar çirkin nice þeylerden bile çirkindiler
henüz yeni baþlýyorduk herþeye...
Cengiz POYRAZ
Sosyal Medyada Paylaşın: