Gökyüzünde gezerken þiir girdi düþüme
Verdi yün hýrkasýný dedi aman üþüme
Aldýrma korkma sakýn baþýna üþüþüme
Alýp kaçmaya geldim paranoyak zamandan
Üzülürüm inan ki yok yere aðlamandan.
Mürekkep içti kalem gecenin siyahýndan
Ay nuruyla kutsayýp kurtardý günahýndan
Çýkarttý dizeleri acýyan cenahýndan
Köküyle gül yutturup yýrtarak boðazýmý
Al kanlara boyadý bu gece son yazýmý.
Rüyalara köleydi aþýða meydi gönlüm
Anlatmam mümkün deðil acayip þeydi gönlüm
Yük taþýyan garip mi bilmem ki neydi gönlüm
Gökyüzünden toplayýp tasýmý taraðýmý
Aramaya baþladým yerde esin baðýmý.
Otlarýn arasýnda güllerin þebneminde
Karýnca yuvasýnda yaþ topraðýn neminde
Daha güneþ doðmadan bir seher döneminde
Elimde kalemimle kurcalayýp her yeri
Baþlamýþtým bir defa dönmek olmazdý geri.
Yorulmak ne bilmeden koþa koþa peþinde
Yanarak þiir sesli ecenin ateþinde
Saatler nehir oldu sabahýn güneþinde
Uykumu haram ettim düþlerimi yitirdim
Tekrar beklerim dedim þiirimi bitirdim.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.En Çok Okunan Şiirleri
AFFET BABA DESEM Kİ... KARA GÖZLÜM RİCA EDERİM BAYIM YAKARIŞ SAÇLARIN, AH O SAÇLARIN! HEY BİNGÖL, YAYLA DERE! SARMAŞIK VEZN-İ AHAR MEHMET’İM