İSTANBULU YAŞIYORUM

Ýstanbul’dayým
Gözlerim açýk...
Ýstanbul’u yaþýyorum
Yüreðimde gurur...
Ey hadislerin baþkenti
Sana olsun dökülen kanlar helâl,
Sana cennet olsun ölen canlar...
Sen dünyanýn en güzel,
Gönül baþkenti,
Sen ecdadýmýn baþkenti,
Geldim iþte koynundayým...
Kurban olurum Çengelköy’üne,
Kurban olurum Sarýyer’ine.
Boðazýnda akan bir damla
Su olabilseydim keþke,
Vermeselerdi cenneti bana...
Adýna kim bilir ne þiirler yazýldý
Adýna kim bilir ne güzel sözler söylendi,
Sana diyecek çok az sözüm var
Cennet sensizse
Ben cehenneme razýyým
Ey Ýstanbul...
Boðazýndan geçen gemilerinle,
Galata köprüsünde balýk tutan sevdalýlarýnla,
Bir kahve içmenin
Bir ömre bedel olduðu
Çamlýcan’la
Sen padiþahlar baþkentisin
Ey Ýstanbul...
Keyif kýrmadýn, gönül býrakmadýn
Kucakladýn Osmanlý torunlarýný
Haliç’e indirdiðin gemilerinle...
Torunlarda seni unutmadý
Sen atamýn yadigârýsýn
Sen bana namus borcusun
Sen bana Allah emanetisin,
Sana göz koyan namert
Bizleri bulacak karþýsýnda
Ölmedik daha,
Ölsek ne çýkar
Birimiz ölsek,
Bin doðarýz senin uðruna
Ey aziz Ýstanbul...
Yatabilseydim keþke bir selvi gölgende
Yatabilseydim,
Zincirlikuyu’nda, Karacaahmet’inde
Kýyameti bekleyen minarelerin gibi,
Ölümü seninle bekleyen þu fani gibi,
Bekleseydim,
Bekleseydim ahireti,
Senin þefkatli koynunda...

Ufuk GÜNEY
Sosyal Medyada Paylaşın: