Karanlık kuyu

anýlarýn ortasýnda resim
günýþýðý hasrete mahkum

adýný bilmediðim birisin
duvarlarýma çakýlmýþ gözlerin
bilmem kaç þiddetinde hasretin

ufkumun kýyýsýnda hayalin
ellerim pervasýz saçlarýnda rüzðar
yandýðýný duydum bedenimin
bilmem kaçýncý hasrettimde gözlerin


cinnetin ortasýnda sevdamsýn
karmaþanýn içinde sessizce
baðýrdýðýmý duymaz ki kimse
olmasa gözlerin ufkumda resim
bilmem hangi çýðlýðýmda gizli sesin

bu yangýn yeri yalnýzlýðý benim
yetim mi kaldý gecelerim
apansýz döküldü yýldýzlar gökten
karanlýðýn kuyusundaydýk sanki
alýþamadý sensizliðe gözlerim

eþkiya sevdasý deðil benimkisi
tahammül sýnýrlarý birbir çatlarken
kanlý parmaklarýnla girme rüyama
yetim kalmasýn gecelerim

Cengiz Poyraz


Sosyal Medyada Paylaşın: