yine gelme
o münbit kalbin içinde nice kelebekler uçmadan
ve su yüzüne yazmadan gül adýmý
savurmadan zamaný ansýzýn saçlarýma
yine gelme
beyaz at/lý/larla geçmeden karanlýklarýn üzerinden
heyhat
kuþlar bir garip bu sabah
italik bir hiç’lik var
kýrýk kanatlarýnda
cebimde iki misket
diðerinde vakti geçmiþ
adalara iki bilet…
eprimiþ bir kefene gizlenmiþ
zevalsiz bu düþ
neye gebe dersin derviþ
gözlerinde üstüme alýndýðým müstehzi bir gülüþ
evcil
sýmsýcak bir ocak baþý sevdasý
hadi yeniden tazele hayatý
dem/li olsun bu dem
sebepsiz deðil elbet
bu aþk-ý bâkiye teveccühüm
aradaki misaka binaen
ellerindendir hükmüm
ferini simsiyah bir melâle çaldýrdým
gözlerimde sözde mavi
elif olduðum zamanlar
lâm sanýrdým seni
ondandý hayaline sýmsýký sarýlmaklýðým…
/mai/