Demindenberi suratým bir acaip oldu, sanki yerinde durmuyor,
Yerinden kalkýp gidecek ama kulaklarým gereken izni vermiyor,
Söz dinlemese de olur ama uyumlu olma isteði var, belki de gider,
Belki de her zamanki gibi söz dinleyen biri gibi yerinde bekler...
Kulaklarým da az deðil, onlarda da uzamaya karþý bir temayül var,
Ýkisini serbest býrakacak olsak dünyayý yerinden oynatacaklar,
gözlerimden akan yaþý dereye baðlayacak olsak o da taþar giderdi,
Önüne bir bent koyacak olsak da ona güç yetiremez, geri teperdi...
Hayat bir garip imtihanýn adýdýr desem tekrara muhal yok denirdi,
Artýk buralarda bana yer yok desem o da baþka þekilde incelenirdi,
Susmakla konuþmak arasýnda kalmýþ biri olarak yine de diyorum ki,
Zorluklara raðmen yaþýyorum, daha evvelsi gün evime hýrsýz girdi...
SUratým bir tuhaf hala, sanýrým bendini aþýp da gitmek istiyor gibi,
Önceki laptopum da çalýndý, bu daha çok küçük, büyümek ister gibi,
Onu besleyecek malzemeler bende yok, sadece varlýðýyla varoluyorum,
Dert bir deðil ki bu dünyada, benden daha derinlerde ben hissediyorum...
Bir zamanlar binbir surat vardý, bende de baþlayacak böyle garabet,
Þimdiden karýncalanma baþladý orada, gözyaþlarýmda gizli bir gurbet,
Alýp da baþýmý gidecek gibi ama önce benimle anlaþabilmesi gerekir, lakin,
Bende öyle bir uyum gözükmüyor, önce susmalý, sonra yola çýkmalý, sakin...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.