Mahşere Beş Kala
Göklerden çaðrý aldým bundan bir asýr önce,
Bulutlar dizginlendi heybetimi görünce.
Gökyüzündeki kartal verdi bana cismini,
O gün bu gün taþýrým, havacýlýk ismini.
Pervaneler gökleri yararken gür sesiyle,
Göründü birden GÖKÇEN, göklerde hür sesiyle.
Havacý tarihinde ilklerdedir adým bak,
Bir asýrlýk menzilden, geldim adým adým bak.
Unutulur mu Kenan, hele Yüzbaþý Fesa?
Emanet aldý toprak, saklar ismini feza.
Bir çaðý kapattým ben, bir çaða adým attým,
Kimi zaman güldüm ben, bazen acýyý tattým.
Aziz yurdun üstünde ördüm çelikten kafes,
En umutsuz zamanda, Atamla aldým nefes.
Ecdadýmýn izinde azimle yoðruldum ben,
Sendeledim, düþmedim; yeniden doðruldum ben.
Hala sesim duyulur beþparmak daðlarýnda,
Zaman yaþlý, ben gençtim, olgunluk çaðlarýmda.
Bilim benim ilk adým, özgürlükse soyadým,
Göklere resim çizdim, bulutlarý boyadým.
Umutla cesareti harmanladým içimde,
Her an tüllendi aþkým, her an baþka biçimde.
Vatan hainlerinin korkulu rüyasýyým,
Yarýna yön verecek gençliðin mayasýyým.
Atam hedef gösterdi semayý hepimize,
Harç ettik özgürlüðü, yýkýlmaz yapýmýza.
Geçmiþten ders alarak, yaþarýz atimizi,
Mahþere beþ kalaya kurduk saatimizi.
2010 Kütahya
Sosyal Medyada Paylaşın:
Hüdaverdi ER (Hüdai) Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.