Mutluluk Sanatı

-- Tozlanmýþ ve hasrete adanmýþ aþk defterinden---

Mutluluk sanatýydý acýlara inat gülebilmek.
Sekerat vaktinde bile ayný sevdanýn nefesini çekebilmek.

Sen Meriç nehriydin ben ise Gediz.
Denizlere aktýkça büyüdü içimizdeki sevgimiz.
Bereketti soframýzdaki bir dilim kuru ekmeðimiz.

Umutla gökyüzünün mavisine kanatlandýk.
Dikenlere aldýrmadan ölümüne sevdalandýk.
Geceden yýldýz çalarken yakalanýp tutuklandýk.


Bazen susadýk, yaðmurlardan mutluluklarý içtik.
Karanlýðý yýrtýp yýldýzlarda yaþamayý seçtik.
Mevsimsiz açan hazanlarý ellerimizle biçtik.

Leylak’larý , lale’leri bir nakýþ gibi yüreðimize dokuduk.
Hayat yokusunda yorulsak da ayný nefesi soluduk.

Baharlarda nazenin tomurcukta filizlendik.
Izdýrap’a gögüs gerip tek yürekle sevdaya kenetlendik.
Ölümüne yaþarken isimlerimizi baharlara mühürledik.

Pembe umutlarýmýzý kýrlarda uçurduk.
Hayat mektebinde acýya raðmen sevdayý okuduk.
Her sabah cig tanesi misali güllerin dalýna konduk.

Rüzgara karýþýp mutluluk diyarlarýna estik.
Çöllere umut çiceklerini ellerimizle ektik.
Ayrý bedenlerde yaþasakta ; aslýnda biz tek yürektik.

Mutluluk sanatýydý delicesine sevebilmek.
Ayný gözde aglayýp ayný sevdada gülümseyebilmek .

13 Kasým 2005
Sosyal Medyada Paylaşın: