Bir gün;
yangýnlar içinde kalacak yüreðin biliyorum!!!
Biliyorum tel tel saçlarýna dokunan bu rüzgar
bir gün senide kavuracak.
Sonra
bir sevda masalýnýn en önemli kiþisi olarak
yüreðinin kitaplýðýna kaldýrdýðýn bu masal
seni her gün bir avuç daha yakacak.
Sonra göreceksin
geceler büyüyecek göz bebeklerinde
daha bir uykusuz
daha bir piþman...!
Uykularýný feda ettiðin geceler yargýcý olacak gençliðinin ve sen
her duruþmada
benim yüreðimde müebbet kalacaksýn
çaresizce ben de biteceðim biliyorum
yada en azýnda ben de bir þeyler.
örneðin anlamýný yitirmiþ bir sevda masalýnýn düþsel kýrýntýlarý
ama þuna eminim ki
her bitiþimde þaþýran yörüngemde
kimsesizliðimin savunucusu olacaðým.
"bu kimsesizlik benim.
ben kimsesizliðim."
Sonra bir gün ;
yani eksilince sendeki benler
daha bir anlam kazanacak sende ,
cýzýrtýlý bir radyo frekansýnýn beni anlatan þarkýsý,
çiçekleri sulayan ellerin,
güneþin o yalýn sýcaðýnda kýsýlan gözlerin
ve bir akþam üstü bende unuttuðun yüreðin...
Sen sende daha bir anlam kazanacaksýn...!
Her iç geçiriþinde bir kaya düþecek gibi tedirgin
ama koynundaki yavrusuymuþçasýna duyarlý
içinde taþýdýðýn bu birkaç ciltlik sevda masalý
her gün bir yaprak daha büyüyecek.
Belki bir gün tutmayacak ellerin,
avuçlarýnda kokum kalacak
düþüncelerinde ise hep kahrolasý akþamlar.
her yýldýzýn þarkýsýný öðretmeye çalýþtýðýn dudaklarýn bile tanýmayacak seni
ve hiçbir hoþ çakalýna sýðmayacak
beni yollarken emanet býraktýðýn bir çift göz yaþý….
Her cümleye olduðu gibi
her sevdaya da nokta konmasa da
ve hayatýmýn en uzun cümlesini kurarcasýna
her defterimin
en son sayfasýna kadar adýný yazsam da,
ben artýk sensiz yaðmurlarda ýslanacaðým.
Seni düþündükçe;
Martýlar geçecek ansýzýn akþamsefalarýnýn üzerinden.
Sonra bir gemi yanaþacak limana ,
bense karþý koylarda gözlerini arayacaðým.
Ýçimde sonunu bilmediðim bir hüzün serpintisi,
seni sevdikçe çoðalýrcasýna eksilteceðim...
þimdilerde
yamaçlardan gülüþlerin geliyor her sabah
ve güneþin tenime deðmesiyle seni kokluyorum balkonda.
sanki senin yüreðin þu daldaki asýlý yaprak
öylesine sýcak
ama bir o kadar korkak
koparýlma korkusu iþlenmiþ özsuyuna
Adýnýn yanýna masmavi bir gökyüzü
ve yanýna da sýmsýcacýk gülüþlerini sýkýþtýrýyorum çocuklarýn
Yine de az geliyor.
Ne kadar acý þimdi seni anlatmak
Kýrgýn denizin yýlgýn dalgalarýna
Ne kadar acý bir bilsen
seni anlatmak
seni haykýrmak
içimdeki dipsiz kuyulara...
ÖZGÜR AKIN
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.