ayrýlýða mahkum esiriz kavuþmaða azalýyor gece gece milyon yýldýzdan birinin sönüþünü duyana uzundur ve oyunlara en uzak çocuðum hâlâ...
ömürler çürür ömürsüz aþklar yeþertmek için kömür kokulu bir pusun soytarýsý olmamalý þair... ve evler ki yalnýzlýða meydan okurlar odalarýnda ölümden konuþmak ayýptýr çamurlu sokaklarýnda yaþam yenilmez bir ordudur bir umutlarý paslanmaz kapýlarýnýn þair aðlayacak aþka ömürsüz aþklar öncesinde yarýnýný öðrenecek halkýndan...
bizimle doðan rüzgarlar ihtiyarladý nasýl olduysa biz çocuk kaldýk aþk içimize sýðmadý acýlarýmýzý saklayamadýk seslerimiz karýþtý birbirine yalnýzlaþtýk...
çocuksuluðun bir yýlan gibi kývranmýþtý yanýmda ama benimle deðildin saçlarýný koklamak istedim doyasýya öpmek yüzünün herhangi bir yerini sesin seni inkâr etti hayata dargýn nefesin bana hep son kez bakar gibi baktýn ama beni hiç sevmedin ilk kez sever gibi ve ben þimdi sevmiyorum sonlarý ve ilkleri ortasýndayým bütün yalnýzlýklarýn...
kaðan iþçen...
Sosyal Medyada Paylaşın:
kagan_iscen Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.