Bu sabah...
Umutsuzca gözlerimi açtým
Baðrýmda akþamdan kalan resmin,
Yastýðýmda gözyaþým.
Dün gece seni dilenmiþtim
Hani sen gittin ya
Sadece biten aþk deðil
Birde tükenen benmiþim.
Aþkýnla müebbet yedim
Kalbime aþk deðil
Sanki kilit geçirdin.
Ne kilidi açacak anahtar var
Nede kilidi kýracak takat.
Sensiz geçen vakit...
Mazide asýlý kaldým
Sensizlik içimi bir baþka yaktý
Zamanýn nasýl geçtiðinin farkýnda bile olmadým.
Yokluðun naralarla yankýlanýp durdu
Hayata sen yokken olumlu bakamadým.
Sensiz geçecek günümün umudu da yoktu
Bitmesin diye hep çýrpýndým, durdum
Lakin hiç çýkar yol bulamadým
Sözlerim sana kifayetsiz kaldý
Farkýndayým artýk unutulmuþtum.
Bekleyiþ...
Günüm sensiz kýskaca vuruldu
Ýçimde koca bir boþluk
Kaldýrým köþelerinde, gözyaþým sel oldu.
Yolunu gözlerken,
Ürkekçe sensizliði bekleyip durdum.
Ardýnda sensizlikten çok
Çaresizliði býraktýn, yoruldum.
Ne gelen vardý
Ne de senden yana bir haber
Kalbim bir baþka yandý.
Bir yandan kendimi teselli ettim
Bir yandan kan aðlayan yüreðime umut verdim
Demek sevmedi, sevseydi çoktan gelirdi…
Bu bekleyiþ boþuna dedim…
29.12.11 - Lokman Bekler