Tanrım Sana Ne Kadar Çok Şükretsem Az Diyorum...

TANRIM;
SANA NE KADAR
ÇOK
ÞÜKRETSEM
AZ DÝYORUM…

Sebebi de;
Çok þükür, Tanrým,
El, kol, bacak,
Saç, kaþ, baþ.
Ýyi kötü, bana yetecek kadar,
Alta çarýk,
Üstte kýlýk,
Baþa yetecek akýl da verdin.
Tanrým
Ben daha ne isterim.
Kadir kýymet bilen, bir insan için,
Bunlardan daha büyük verilmiþ,
Bir nimetler mi? olur.
Sana ne kadar, þükretsem az.

Yalnýz, Tanrým;
Ben,
Hep aklýmý sorguluyorum.
Ben, diyorum
Akýllý mýyým?
Yoksa diyorum
Deli miyim?
Onun da bilmiyorum.
Elbette merak edip öðrenmekte
Benim hakkým diyorum.
O yüzden,
Bende hep kendime soruyorum.
Bende akýl,
Var mý?
Yok mu?
Varsa,
Az mý?
Çok mu?
Onu da bilmek,
Hakkým diyorum.
Olsa da
Öðrenmek imkânsýz,
Çünkü
Onun, ne testi, ne de ölçüsü var.
Olsa da
Ölçülemeyecek büyüklükte bir varlýðý var.
Her ne kadar,
Ölçülüp varlýðý tespit edilememiþ olsa da
Fazla olduðunu da,
Hiç sanmýyorum.
Þayet olsaydý
Fazla.
Karýmýn dediði gibi,
Ben de bu güne kadar
Bir baltaya,
Sap olurdum.
Býrakýn baltayý,
Keseri, nacaðý
Ben hala bir býçaða
Sap olamadým.

Ama
Doðru dürüst, bir adam;
Olup, olmadýðým
Sorulacak olursa.
Þimdiye kadar,
Gururla söylüyorum.
Anam;
Dokuz çocuk doðurmuþ.
Ama
Hiç mi, hiç
Eþek doðurmamýþ.
Þimdiye kadar,
Karýmdan baþka,
Bana,
Deli diyen de olmadý.
Karýmýn dediði,
Deliliklerimi saymazsak.
O halde,
Ben;
Asla, deli de deðilim.

Ne olduðumu,
Çok merak eden varsa,
Onu da bir an önce söyleyeyim ki,
Sizleri meraktan çatlatmayayým.
Çünkü aþýrý merak, insanýn baþýný
Belaya sokar.

O halde, ben;
Önce kendini,
Sonra herkesi seven,
Her þarta,
Kendi halinden memnun,
Çok mutlu birisiyim.
Çünkü
Ne deliyim,
Ne de veliyim.
Allah korusun, iyi ki ikisi de deðilim.

Ya!
Bir de,
Olsaydým veli,
Ya da
Deli.
Vay baþýma, geleceklere derdim.
Belki de, þimdiye kadar,
Çoktan taþlanýp öldürülecektim.

Tanrým!
Bana böyle bir hayatý, çok görüp
Vermeyip baðýþladýn için, Þimdi sana
Ne kadar çok þükretsem az.

Tanrým,
Sen her kulu, þahsýna münhasýr,
Zatý sýfatlarýyla yaratýp
Var etmiþsin.
Amenna
Boynumuz kýldan ince,
Her nedense, bunlardan sana sual olmaz.
Ama Tanrým,
Ne olur
Baðýþla beni,
Beni meraklý yaratýp var eden sensin.
Onun için bende sana,
Haddim olmayarak kul merakýyla soruyorum.
Çünkü ben de bir insaným.
Haksýzlýk ettiðini, asla söyleyemem.
Aceleci ve çok sabýrsýz, bir kulum.
Bunlarýn doðru olan cevaplarýný
Öðrenmek için de
Mahþeri bekleyemem.
Beklersem þayet,
Ýþte o zaman da
Ben çatlar ölürüm.

O nedenle önce kendime,
Sonra da diðer bazý kullarýna bakýnca,
Ben kendimde birçok eksik hata görüyorum.
Neden bende olmayan,
Birçok fazlalýklar onlarda var da
Ben de yok.
Bunlarý tek tek saymaya kalsam,
Bana lütfedip verdiðin akýl yetmez.
Hem de utanýp arlanýr,
Tenezzül etmez.
Tanrým,
Her nedense bunlarýn,
Kimi çok akýllý,
Kimi akýlsýz,
Kimi arsýz,
Kimi ýrzsýz,
Kimi olmuþ hýrsýz,
Kimi de olmuþ,
Utanmaz soysuz.

Ne yazýk ki;
Sonradan kazanýlmýþ,
Bu üstünlük saðlayýcý meziyetler,
Ahsen-i takvim üzere noksansýz yaratýlmýþ olan kulu,
Bilinmeli ki; zamanla sinsice alçaltýp, soysuzlaþtýrýr.
O nedenle de;
Ýçimizden bazýlarýna verilmiþ olan
Bu üstünlük saðlayýcý,
Özel kabiliyetlere dayalý,
Benlikte oluþup geliþmiþ olan bu yetenekler,
Bu meziyetler,
Ýyi ki de, bana verilip,
Benim
Benliðimde oluþturulmamýþ.
Dolayýsýyla;
Bunlar benim benliðimde oluþturulup
Taþýmadýðým için de
Çok sevinçli ve mutluyum.
Tanrým!
Ýyi ki de,
Benim benliðimde bunlar yok.
Bunlardan beni esirgeyip,
Koruyup vermediðin için de,
Sana ne kadar,
Þükretsem az, diyorum.

Tanrým;
Baðýþla beni!
Merakýmý yenemiyorum.
Onun için,
Çocuklar gibi durmadan çok soru soruyorum.
Birde;
Yarattýðýn kullarýn,
Kimi doðmuþ erkek,
Kimi olmuþ kadýn.
Kimi iki arada, bir tepede kalmýþ kararsýz,
Kiminin de yediði, naneler ortada.
Kimi de, ne oldum delisi olup,
Olmuþ bir sarhoþ,
Yaptýklarýndan habersiz.
Tanrým;
Nedir bu hal!
Anlayamýyorum.
Benden daha vasýflý,
Daha üstün özellikte yarattýðýn,
Bu her þeyi sonradan görme kullarýna,
Bendeniz, þahsen
Ne özeniyorum,
Ne onlarý ayýplýyorum,
Ne de onlarý kýskanýp, kendime kapris yapýyorum.
Sadece onlara acýyýp, zavallýlar diyorum.
O nedenle de;
Yüce Allah’ým
Onca, cömertliðine raðmen,
Bazý kullarýna cazip gelen,
Bu son günlerde de moda özelliði taþýyan,
Bu üstünlük saðlayýcý,
Kötü özelliklerdeki karakter ve meziyetleri,
Benim gibi, aciz yeteneksiz bir kula,
Çok görüp, vermeyip, esirgeyip koruduðun için de,
Sana ne kadar, çok þükretsem az diyorum
Ve
Verdiklerinin hepsini öpüp, baþýma taç ediyorum.

Tanrým;
Hiç sýkýntým bitmiyor.
Bu gün çenem açýldý,
Söyleyeceklerim de hiç bitmiyor.
Birkaç þey daha söylemek istiyorum.
Bu güne kadar, Bir ilaha tapar gibi, beni;
Karþýlýksýz sevecek, anamý saymazsam,
Senden baþka!
Ne karým, ne de çocuklarým.
Hiç mi?
Hiç, dostum olmadý.
Senin gibi, bir dostun yanýnda da,
Gelip, geçici, sahte dostlara,
Hiç ihtiyaç duymadým.
Zaten, iki yüzlü, bu yalan dünya da,
Benim de, Senden baþka,
Arkasýna düþüp gideceðim.
Senin kadar sevip, onun için, günah iþleyeceðim,
Ne eþim, ne dostum, ne de sevdiðim, biri oldu.
Ama bunlar beni,
Gülün kokusuna,
Yediðim üzümlerin tadýna,
Varamadýðým kadar bile üzmedi.
Onun için de, yaþarken dünyada,
Ne seveceðim birisi,
Ne de, beni seven birisi yok diye de
Þimdiye kadar, hiçbir üzüntü duymadým.
Ýnþallah bundan sonra da duymayacaðým da.
Böyle dostlarým,
Ýyi ki de yok,
Ýyi ki de olmamýþ.
Olmadýðý için de,
Tanrým!
Sana ne kadar çok þükretsem az diyorum..

YA OLSAYDI !
Ýþte o zaman, çok üzülürdüm.
Belki de, sürünür, kahrýmdan ölürdüm.
Çünkü
Belki onlar için, burnum boktan çýkmaz,
Baþým beladan kurtulmazdý.
Tanrým;
Beni bu güne kadar,
Böyle, kirli eþ, dost, ahbaptan,
Koruyup, kollayýp sakladýðýn için,
Sana, kýyamete kadar,
Yarattýklarýnýn ve yaratacaklarýnýn sayýsý kadar,
Þükürler olsun!
Diyorum…
Ayný zamanda da
Ne kadar çok þükretsem
Yine de;
Çok Az diyorum...
Tanrým;
Çok az…

28.12.2011
Cahit KARAÇ
Þair, Düþünür ve Yazar

Sosyal Medyada Paylaşın: