Arsýz bir akýntýnýn
Ýçindeydik
Ne yeterince
Yakýndýk
Birbirimize
Ne de uzak
Yorgundu zaman
O
Yüzden
Sönüktü kentin bütün ýþýklarý
Kýrkikindi sokaðýndaydý
Ölüm
Penceremizden yansýyordu
Karanlýða sarkan
Aksýmýzýn sancýsý
Yosun kokuyordu
Solan sardunyalar
Hepimiz yoktuk
Ýkimiz dik
Sessizce
Ölüm deðdi bir yanýmýza
Ürktük
Biraz itsek kendimizi
Kaçacaktý bedenimizden
Ruhlarýmýz
Ýtmedik
Durduk!
Kýrkikindi sokaðýnda
Ölüm gibi sessizdik
Ve
Karanlýðýnýn içinde
Belli belirsizdik
Hiçtik________
Taylan KOÇ