DENİZ

parangalara vurulmuþtu aþklar
martýlarýn çýðlýklarý çýnlarken
günün ilk ýþýklarýna karýþtý tüm þarkýlar
þimdilik deniz suskun, vakar
ortasýnda bir yerde göz kýrpýyor bir çakar


ufka dalmýþ gözümün feri
gönlüne yaptýðým bu son seferi
boþ vermiþim, kýskansa da deniz feneri
yazmadan denize býrakýrken bu boþ defteri
artýk dönmem belki de geri
vururken dalgalar düþlerimden içeri
kurumadý içimdeki hasretin teri


Önce ayaklarým, sonra çiðelerim ýslanýyor
yutarken deniz, dalgalanýyorum
özlemlerinde boðuluyorum
rüzgar durulurken okþuyor hasretleri

prangalara vurulmuþ aþklar býrakýrken
almýyorum artýk son nefesi
kýrdýðým bu gönül kafesi
kuþu yok artýk,
olmadý senden bir beklentisi
yorulmuþ, suskun...
çýkmayacak artýk bu gönül sesi
bu dünyada bugün yok
buluþmak belki ertesi

belki bir daha görmem güneþi
artýk
prangalara vurulmuþ aþklar da buluþmakta yok...
karýþýrken denize
güçün yeterse sen de gel.......


Sosyal Medyada Paylaşın: