kovma beni baba gerçekten kovma beni yüreðinden babam kalbime dokundun kýzdým, küstüm sana ben bazen uzaklaþtým,kaçtým yüreðime sorduðum da hiç sevmiyorum onu,dedim aslýnda isyanlarýmýn yalnýzlýðý idi sen beni anlamazsýn belki de ben seni halbuki tanýdýðým ilk yürekli insan sendin. kimbilir kýzgýnlýðýmýz,ayrýlýðýmýza idi gidiyorum baba dediðimde asla geri dönmem,demiþtim ama ellerini bile öpmeyi özledim babam benim kalýn kaþlarýnýn altýndaki sert bakýþý hýþýmla ayaða kalkýp, git deyiþini özlemiþim. aslýnda o sertliðin altýnda gizlediðin babalýðý sevmiþim. senin gözlerinde hiç yaþ görmedim ilk defa gözünde yaþ vardý. o sert adam aðlýyordu. babam, babacýðým bende itiraf ediyorum seni seviyorum ben kýrmýzý duvaðýmý örterken yakaladým göz yaþýný elimle þöyle kalbime dayadým içinde saklýyorum babam, biliyorum sende beni seviyorsun. ÖZLEM MARÝA ZAFER
7-2-2007 18-00
Sosyal Medyada Paylaşın:
Özlem Maria Zafer Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.